Denk aan mij
Prior Verhallen van het klooster aan de
Doddendaal, waar Brandsma woonde:
Ik draag nog altijd met me mee
hoe alles is gegaan.
Heb ik een fout gemaakt, die dag?
Heb ik genoeg gedaan?
Het was middag toen de bel ging.
Titus was net thuis.
Een student voor pater Brandsma,
maar dat leek toch niet echt pluis.
Snel gewaarschuwd kwam ik kijken,
en ik zag al snel: Twee SD'ers. Maar voor Titus
leek het bijna wel een spel.
'Pater Prior,' zei hij rustig,
licht geamuseerd: 'Dat is ook wat! De meneer hier
heeft mij net gearresteerd.'
Ik stond erbij en keek ernaar.
Ik kon er niets aan doen.
Of had ik toch? Of anders? Maar...
Wat zou er, als ik toen?
Al zijn spullen doorgeplozen,
Titus hielp gedwee. Toen de kamer werd verzegeld,
schudde hij nog wel van nee:
'Wacht: mijn kachel. Kijk, ze brandt nog,
doe die eerst eens uit.'
'Maar we moeten ons wel haasten,'
zei de pater tot besluit.
'U wilt toch om hal-f zeven richting Arnhem mee?
De NS die wachten doorgaans niet op lui van de SD'.
Hij keek ons aan. Zei: 'Denk aan mij.'
Dat heb ik ook gedaan:
er gaat nog steeds geen dag voorbij,
of Titus staat weer aan mijn zij,
dan zie ik hem weer gaan. |
Think of me
I still carry with me
how everything went.
Did I make a mistake, that day?
Did I do enough?
It was noon when the bell rang.
Titus had just arrived home.
‘A student for Fr. Brandsma,'
but that didn't seem right.
Quickly alerted, I came to look,
and I saw at once:
Two SD members. But for Titus
it almost seemed like a game.
'Father Prior,' he said calmly,
slightly amused:
'How about that! This gentleman here
has just arrested me.'
I stood by and watched.
There was nothing I could have done.
Or could I have... Or else? But...
What would, if I had?
All his belongings searched,
Titus meekly assisted.
But when the room was sealed,
he shook his head:
'Wait: my stove. Look, it's still burning,
put it out first.'
'But we have to hurry,'
said the Father in conclusion.
'You do want to leave at half-past seven
towards Arnhem?
The Dutch Railways are not in the habit of waiting
for SD people.'
He looked at us. Said: 'Think of me.'
And so I have:
not a day goes by,
or Titus is by my side,
then I see him leave again. |